Geplaatst op Geef een reactie

Wat Zou Jezus Doen

Elke ochtend als ik uit het station kom, staan ze daar. Meestal zijn het twee vrouwen, soms zijn het twee mannen. Nooit gemengd. Ze staan in de buurt van een glimmende display waar tijdschriften en boeken op staan. En altijd praten ze alleen maar met elkaar.

Christenen.

Niemand kijkt ooit naar hun tijdschriften, niemand praat met ze. Waarom zou je dat ook doen, als je met enige haast uit het station komt om naar je werk te gaan? Of als je bijna thuis bent, waar partner en kinderen je opwachten? Is er echt ooit iemand zó de weg kwijt dat hij denkt: Jezus! Misschien kan hij me de weg wijzen?

Maar ik vraag me vooral af: Zou Jezus dat doen, bij een stapeltje flyers wachten tot iemand hem aansprak? Of zou hij zieke mensen genezen? Vrijwilligerswerk doen met daklozen? Mishandelde prostituees troosten? Of bureaus omgooien bij de Abn Amro bank? Ik kan me niet voorstellen dat hij zou stilstaan en kletsen met iemand die al overtuigd van hem is. Zonde van Zijn tijd.

Misschien moeten die wachtende christenen dat boek van hem nog maar eens een keertje goed doorlezen, kunnen ze nog wat van leren.

Geplaatst op Geef een reactie

Pieper

Oogpotlood, mascara, felle ogen, een vrolijk gekleurde niqaab.

‘Hou toch eens op met pieperen!’ zegt ze tegen haar man (grote baard, djellaba).

Even later slaat hij zijn arm om haar schouder en geeft haar een knuffel.

Geplaatst op Geef een reactie

Godfried

‘Ik heb het er uitgebreid over gehad met mijn familie en met mijn vrienden,’ zegt ze. ‘En ik heb besloten dat het beter is als we niet meer afspreken alleen, met zijn tweeën bedoel ik. Wel als er andere mensen bij zijn.’

Ik kijk haar aan, verbaasd. We waren bevriend aan het raken, dacht ik. We kennen elkaar via het werk, vonden elkaar in een liefde voor de sprookjes van Godfried Bomans en spraken regelmatig af. Ik was zelfs op bezoek geweest bij haar kerk, een soort geloof dat tussen Christelijk en Joods in leek te hangen. Een oom van haar vroeg mij daar nog:

‘Zo, heb je een moslim binnengebracht om te bekeren? HAHAHAHAHA!’

‘Waarom dan?’

Ze denkt na.

‘Ik, eh… Jij hebt een vriendin. En ik ben single. En ik heb het er over gehad en iedereen vond dat het niet zo gepast was als we met zijn tweetjes afspreken. Als we bijvoorbeeld samen op mijn kamer zitten enzo.’

Ik knik alsof ik het begrijp, maar ik begrijp het niet. Denken die vrienden en familie van haar nou dat ik haar meteen bespring als we alleen zijn? Of dat ze mij bespringt? Een man en een vrouw kunnen toch ook gewoon bevriend zijn? Ineens verdwijnt bij mij de zin om nog met haar af te spreken. Ik vind het stom dat haar omgeving haar hiertoe dwingt, en ik vind het stom dat ze zich laat dwingen. Waarom kan ze niet zelf uitmaken wat ze doet en met wie?

Ik verbreek het contact niet, maar bel haar ook niet meer. Zij belt ook niet. We verdwijnen voor elkaar.

Later raak ik bevriend met moslimmeisjes die met dezelfde sociale regels te maken hebben en begrijp ik haar beter.