Yasmina, een tien jarige leerling van me, kijkt van haar beeldscherm naar mij en weer terug. Op het scherm kijkt een jonge George Clooney zwoel de camera in. Weer kijkt ze naar mij, en naar het scherm.
‘Geef maar toe! Jullie zijn dezelfde persoon!’ zegt ze. Ik gloei van trots.
Even later helpt mijn assistente me uit de droom.
‘Ik wilde aan Yasmina laten zien wat ìk nou een knappe man vind,’ zegt ze, ‘en het eerste wat ze zei was: Ieuw, die is lelijk.’
Ik lijk dus op George Clooney volgens dat meisje, en hij is lelijk.