Geplaatst op Geef een reactie

Nat

Het was ze toch gelukt, die Hollanders. De hele week had Boris zich verwonderd over de schittering van zonnepanelen op alle daken die boven het water uit staken, de windmolen/zonnecel combinaties op hogere gebouwen en de lange, slanke windmolens die her en der nog overeind stonden op de overgebleven dijken. Dit land was compleet aardolie en aardgas vrij geworden in 2031. Iedereen kookte op elektriciteit, verwarming was elektrisch, auto’s, bussen en vrachtwagens. Iedereen had er aan meegedaan. Benzineauto’s stonden weg te roesten in musea, had hij van collega’s gehoord. Zelfs het vliegverkeer was voor een groot deel elektrisch geworden, vooral op korte afstanden.

Volgens het boekje dat hij op een bureau had gevonden in dit huis (en dat hij kon lezen omdat hij Nederlands had geleerd), zouden hierdoor twintig jaar later geen kinderen meer zijn met astma. 30% minder doden door long- en vaatziektes. Bomen in steden konden door de frissere lucht ineens ouder dan 50 jaar worden, volkstuinen zouden meer voedsel opbrengen (hoewel een groot deel van het eten in dit land uit fabrieksboerderijen kwam).

Boris kijkt uit het raam. Een prachtig land met hardwerkende mensen. Als het moet, werken ze keihard tot ze resultaat hebben behaald. Toch wel jammer dat ze er zo laat mee waren begonnen, en dat de rest van de wereld ook te laat door had dat de CO2 niveaus gevaarlijk hoog werden. Daardoor was de zeespiegel zes meter gestegen, veel meer nog dan de meest pessimistische voorspellingen. En natuurlijk waren de Hollanders oerdom dat ze hen de oorlog hadden verklaard. Dat de Amerikanen, verzwakt door hun burgeroorlog (die ze geen burgeroorlog durfden te noemen), en de oorlog met China ook nog de strijd aan gingen met Rusland was al idioot, maar dat Nederland daar een bijdrage aan wilde leveren was onbegrijpelijk. Ze gooiden gewoon vijf flinke bommen op cruciale dijken tijdens een flinke Zuidwesterstorm, en tweederde van Nederland lag een paar meter onder water. De Hollanders gaven zich al over voordat ze door Duitsland waren gerold met hun tanks.

Boris stapt het raam uit, in de boot die op hem wacht. Ook dit stadje, Amersfoort, laten ze in de zee verdwijnen. De nieuwe dijken komen een stukje oostelijker te liggen, langs de Veluwezoom. De Maas en de Rijn vullen het ondergelopen land langzaam weer op, in een paar honderd jaar. Leuk voor toekomstige archeologen, denkt Boris.

De mannen van zijn eenheid kijken hem aan en hij schudt zijn hoofd.

‘Niets van waarde,’ zegt Boris. Ze varen weg.

foto: Filip Bunkens

Geef een reactie