‘Maar wat wil je zelf nou eigenlijk?’ vroeg ze en twee keer gaf ik antwoord op een andere vraag. Tenslotte begreep ik wat ze wilde weten en antwoordde ik: ‘Ik wil weer gaan schrijven, want dat mis ik.’
Dat was het juiste antwoord, voor mij. Maar waar kon ik tijd vinden om te schrijven, naast mijn drukke werkweken bij #lukidabv en een gezin met drie kinderen? Het antwoord was: in de trein, tussen Zaandijk en Amsterdam. Tien minuten heen en tien minuten terug. Vertraging is dan een cadeautje. In één jaar tijd schreef ik 365 pagina’s.
Deze versie van het verhaal waar ik al tientallen jaren mee bezig ben, en waarvoor ik ook naar de Schrijversvakschool ben gegaan, was vorige week klaar om in ruwdruk te gaan. Ik laat het aan vijf mensen lezen die nog nooit een eerdere versie hebben gelezen.
Met hun feedback herschrijf ik het boek, en daarna gaan er een paar professionals mee aan de slag om het af te ronden. En dan ga ik dit boek op mijn geheel eigen manier de wereld in brengen.