De juf met ruim veertig jaar ervaring op basisscholen in Amsterdam West kijkt me aan over haar bril.
‘Hoe spel ik dat?’
Ik leg haar uit hoe je de naam van het meisje moet schrijven. Ze schudt haar hoofd. Vijfentwintig kinderen in de klas, twintig nationaliteiten.
‘Waarom heet er niemand meer gewoon Achmed,’ verzucht ze, en dan lacht ze.