‘Dat is vies papa!’
Ik kijk naar links, waar mijn zoontje ligt. Hij is een uurtje geleden naast ons in bed gekropen, toen weer in slaap gevallen. Nu is hij wakker en kijkt met enige afschuw naar mij.
Mijn vinger zit in mijn neusgat, waar ik net een lastige ochtendpulk uit probeer te halen. Ik haal hem er uit om normaal antwoord te kunnen geven.
‘Nee hoor, dat is heel gewoon, in je neus pulken,’ zeg ik, en ik ga er meteen mee verder om mijn reactie kracht bij te zetten.
‘Ieuw! Getsiedekkie!’ zegt hij.
Hoe komt hij aan die onzin? Heeft zijn moeder hem dat aangepraat? De juffies van de kinderopvang? Ik besluit het hem op de man af te vragen.
‘Wie zegt dat, dat pulken vies is?’
Hij is even stil.
‘Ik,’ zegt hij dan.
Ik haal mijn vinger uit mijn neus. Tegen zoveel logica valt niet op te pulken.