Toen de mist optrok en ik zag dat een bos duizend kleuren groen heeft
het slot van mijn oren wegsmolt en ik hoorde dat mensen me lief hebben
de steen uit mijn neus rolde en ik rook dat elke dag anders is
de as van mijn tong viel en ik duizend werelden in mijn keuken vond
het zand uit mijn hart stroomde en ik voelde dat ik goed en slecht ben
en dat dat goed is,
toen leerde ik jou kennen.
De hete liefde verdween
maar ik word nog steeds warm van je.
Ik zocht naar fouten
vond ze meer bij mezelf dan bij jou.
Jouw woorden sneden mij,
en je verbond mijn wonden.
Ik werd uit angst berekenend
je bleek opgeteld de beste.
Ik liet je mijn zeer zien
jij zocht helende woorden.
Van het huis waar ik me ooit slechts gast voelde,
zette jij de deur wijd open.
Ik lig het liefst
in het warme stukje bed naast jou, in de ochtend
als ik stiekem naar je kijk.